I.perf. subj.: “fraudassis,” Plaut. Rud. 5, 2, 58; in the dep. form: “fraussus sit,” id. As. 2, 2, 20; cf.: frausus erit, fraudem commiserit, Paul. ex Fest. p. 91 Müll.), v. a. fraus, to cheat, beguile, defraud one of any thing (class.; syn.: fallo, frustror, circumvenio; inesco, deludo, decipio, etc.).
(α).
Aliquem aliqua re: “cum Caecilius a Vario magnā pecuniā fraudaretur,” Cic. Att. 1, 1, 3; cf.: “grano uno fraudare decumanum,” Cic. Verr. 2, 3, 8, § 20: “milites praedā,” Liv. 2, 42, 1: “milites stipendio,” Just. 6, 2: “aurigarios mercede,” Suet. Ner. 5: “multos minutis mutuationibus,” Cic. Fl. 20, 47: “quos equidem non fraudaverim debitā laude,” Quint. 2, 14, 1: “nationes suā gloriā,” Plin. 32, 6, 21, § 62: “aliquem triumpho,” Suet. Calig. 48: “legentes judicio maximi auctoris,” Quint. 9, 1, 25: “pueros somno (Aurora),” Ov. Am. 1, 13, 17: “amantem spe,” id. M. 14, 715: “superos ture,” Phaedr. 4, 20, 19: “artus seniles animā,” Ov. M. 7, 250: “(animus) mutila sentit quaedam et quasi decurtata: quibus, tamquam debito fraudetur, offenditur,” Cic. Or. 53, 178: “nec fraudare suo veteri nomine,” id. Fin. 5, 30, 91 (v. Madvig ad h. 1.): “verba aliqua sui parte,” Quint. 11, 3, 52: “nomina origine,” Ov. M. 7, 654: “praeclarum factum memoriā,” Vell. 2, 92: “bellum sanguine,” Luc. 2, 305: “fraudans se ipse victu suo,” Liv. 2, 10 fin.; 5, 47, 10.—
(β).
Simply aliquem: “quod ille unciatim vix de demenso suo, suum defraudans genium, compersit miser,” Ter. Phorm. 1, 1, 10: “quis sit, qui socium fraudarit et fefellerit, consideremus,” Cic. Rosc. Com. 6, 17: VTI NE PROPTER TE FIDEMVE TVAM CAPTVS FRAVDATVSVE SIEM, an old legal formula in Cic. Off. 3, 17, 70: “fidentem,” Plaut. As. 3, 2, 15: “quempiam,” Cic. Caecin. 3, 7: “creditores,” id. Phil. 6, 4, 11: “aliquem in hereditaria societate,” id. Quint. 24, 76: “lucernas (sc. oleo),” to deprive of, Hor. S. 1, 6, 124: “ipso jure rescindi quod fraudandae legis gratia esset ascriptum,” i. e. to violate, Dig. 35, 1, 64.—
(γ).
With a homogeneous object: “metuo in commune, ne quam fraudem frausus siet,” Plaut. As. 2, 2, 20.—
II. Transf., to embezzle a thing from a person, to purloin, steal; to withdraw, to diminish (perh. not in Cic.): “hi stipendium equitum fraudabant,” Caes. B. C. 3, 59, 3: cf. “of the same: fraudata restituere,” id. ib. 3, 60 fin.: “annonam publicam,” Dig. 48, 12, 1: “vectigal,” Papin. ib. 39, 4, 8: “quod ego frudavi,” Plaut. Trin. 2, 4, 11 Ritschl N. cr. (but not in id. Rud. 5, 2, 58, where the correct read. is defraudassis): “bellum adversus Turnum propter fraudatas Laviniae nuptias fuit,” withdrawn, not granted, Just. 43, 1: “sic gignitur laudatus ille pallor, saturitate fraudatā,” diminished, weakened, Plin. 9, 39, 64, § 138.